Cando se trata de
desenvolver bós golpes na pista de 10 x 20 a pertenza a un status socioeconómico
determinado é irrelevante. Calquera tipo etiquetado como pailaroco, cunha
indumentaria pouco conxuntada e con ademáns bastos pode executar unha volea de
revés impecable se antes aprendeu a facelo. Afortunadamente a práctica do pádel
está ao alcance de calquera actualmente, coa posta a disposición de pistas municipais
en moitos concellos, e o concurso dunha boa cantidade de instrutores e
monitores impartindo clases subvencionadas. Iso sen contar coa cultura da
autosuficiencia, tan asociada a este deporte.
Desapareceron os
petiscos de empanada que con tanta xenerosidade o patrocinador do torneo puxera
a disposición dos xogadores aproveitando que estes estaban na pista. As
damiselas do Bridge esqueceron a compostura e achegáronse para arrasar con todo
diante da mirada entre atónita e resignada dos encargados das billas da cervexa.
O espectáculo repítese nun club ferrolán, onde unha norma non escrita prohibe pasar
do mecachis, o caramba e o jolines no repertorio de exabruptos ao uso. Os
familiares dos xogadores do club, vestidos con roupa de marca, atacan as
empanadillas e as cocretas coma se non houbese mañá. O terceiro tempo parece
deseñado para eles e non para os xogadores do encontro
Lembro unha
ocasión en que fomos a xogar os pailáns ao club máis elitista de Galicia. Para
ser socio ademais de dispor de 6000 euros para a entrada, é preciso cumprir
outros requisitos que fagan ao candidato
merecedor á titoría dun membro veterano. O partido resolveuse ao noso favor
porque non entrara nas previsións daquel grupo de suposta elite a loita, o
traballo por riba das 140 pulsacións e a expectativa de que aquilo duraría
moito. Ao fin, ningunearon o resultado dicindo que non se xogaban nada. Coma se
nós necesitáramos explicacións por gañar!
É un gran valor
do deporte o premio ao tesón e a nula importancia do apelido, o sangue, o
status ou a ideoloxía cando do que se trata é de aplicarse con humildade e
traballo
© entrada: Santi Casal, 2017
No hay comentarios:
Publicar un comentario