A VÍBORA: necesidade de aprendela.

Os xogadores de club en niveis xa intermedios temos a necesidade de inluir no noso catálogo de golpes de ataque a víbora: por dificultar a defensa do contrario e por proporcionar seguridade e control ao noso xogo. No noso caso aínda é máis importante, non só porque temos xogadores aos que se lles atraganta o remate alto, potente, de definición. Tamén porque xogando en exteriores ás veces as condicións climatolóxicas e sobre todo o vento o ás bolas molladas fan que o smash sexa menos definitorio.
Trátase dun golpe pois a medio camiño entre a bandexa e o smash. Cumpre estar vivo de pernas para situarse detrás da bola, xirar a perna dereita ata unha posición retrasada (os zurdos a esda.) para apoiar de saía o peso sobre ela, a pala detrás da cabeza, o brazo dereito en semiextensión -erro frecuente: extensión total- e a man esda. apuntando á bola, flexión pronunciada de pernas e golpeo da bola no punto que marca na esfera do reló as 5, cando baixa, á altura da cabeza y situada ao lado dereito do noso corpo, para dirixila golpeando cun movemento pronunciado cara adiante a dúas paredes ou á parede de fondo, de donde saíra rasa de todo. O corpo, despois do golpeo, desprázase por inercia na dirección da bola e a pala, despois de dar un golpa tan acompañado remata a traxectoria á altura do hombro esdo.