Escribo estas liñas porque aquela sinusite que collera por ver unha película do Oeste tan atrainte que non me decatara de que estaba nu non cede e tenme fincado na casa.
O certo é que nestas semanas fomos probando as pistas que ían rematándose e a impresión e marabillosa. Agora estamos a xogar un deporte máis competitivo, que debuxa mellor as características dos xogadores, da tempo para por en evidencia as fortalezas e as debilidades de cada quen, amplía as situacións e o habano de lances do xogo, pon a proba a resistencia orgánica e tamén a mental de xeito moito máis notorio e obriga a buscar espazos onde antes non eramos capaces de intuílos con rapidez bastante por buscar o recurso máis doado da devolución aleatoria por parte da malla. Por tanto, estamos a medrar. Probablemente a subxectividade propia do deportista, umbilical de máis con frecuencia, non permita decatarse de isto en toda a súa magnitude, pero será a competición a que amose que estamos no bo camiño. Por outra banda, en canto ao grao de entretemento e diversión non hai color. ¡Estamos de noraboa! Grazas entusiastas á dirección da Escola.
No hay comentarios:
Publicar un comentario