A ALIMENTACIÓN AXEITADA PARA OS DEPORTISTAS

Algúns datos básicos:

Aconsellables: Pan, cereais, arroz... integrais. Azucres complexos e de absorción lenta: mel.
Perxudiciáis: graxas saturadas, hidroxenadas, manteigas de cocho, aceites de palma, azucres industriais brancos...

As patacas sempre cocidas. Hai que escaparlle ás fritangadas. Hoxe hai pranchas eléctricas moi cómodas para cociñar sen aceites degradados ao seren sometidos a temperaturas altas. O único xeito de aproveitarse das propiedades do aceite e tomando do virxe, nunha tostada de pan integral ou aliñando as ensaladas ou verduras. Por certo, entre estas hai algunhas que producen flato e retardan a dixestión: coliflor, repolo, coles de Bruxelas. Evitádeas sobre todo un día de moita esixencia na pista.
Coa froita e son da idea de que depende de cada organismo e tamén do grupo sanguíneo establecer cal vai ben e cal non. De feito hai persoas que non metabolizan ben o azucre (fructosa) e non a proban. Ben, non pasa nada sempre e cando obteñan as vitaminas das hortalizas. Pero como regra xeral e de sentido común froito da experiencia non ven a conto tomar a froita verde, ou pegarse un atracón monotemático -por exemplo de figos- por moi sans que parezan, pois todo en exceso e malo e máis coa cantidade de azucre que teñen. Eu tiña un compañeiro no Clube Universitario Atlético que tomaba cinco quilos de laranxas o día da competición para provocarse diarrea. Dicía que ía máis lixeiro. En calquera caso como precisamos evitar os picos de glucosa -as temidas paxaras- durante a competición e tamén as caídas de sales minerais, son importantes os froitos secos, as barriñas de cereais integrais con mel, etc. Pero Ollo, que non teñan azucre branco. Hai pouco xogamos no Club de Golf un partido Pablo López e eu; na parella contraria, un dos xogadores empezou hiper-revolucionado para caer na depresión física dun xeito repentino. Argumentou, sorprendido, que comera moi lixeiro e máis dous doces. Velaí estaba a resposta: o azucre branco e gasolina explosiva; pídelle ao páncreas un chorro de insulina para ser metabolizada, e cando remata o seu traballo aínda queda insulina no torrente e o que non hai é azucre.
Hoxe as técnicas alimentarias cos deportistas deixaron de incidir só na importancia dos hidratos para recoller tamén a das proteínas como sostén das constantes vitais durante os períodos de forte demanda. En todo caso, sempre incidindo na importancia de que os hidratos produzan enerxía de liberación sostida e as proteínas non produzan na súa asimilación un caudal de sustancias para seren eliminadas que requira un custe en enzimas dixestivas inconmensurable: ex. Chourizos criollos, ou costeletas fritidas en aceite. A proba do algodón: ver si despois de comer estamos tan cansos como si viñeramos de traballar na mina ou ben sentímonos lixeiros e con renovadas enerxías.
O de beber moito leite para ter os osos fortes e con moito aporte de calcio é unha mensaxe interesada da industria. E máis, o leite acidifica o sangue, e o organismo, para poñer o contrapunto alcalinizante e manter un equilibrio ácido base no sangue, detrae o calcio dos osos. E o mesmo que pasa cando comemos pastas brancas ou carnes graxas. A medicina natural dispón dunha ferramenta terapéutica: alcadrín. Pero tamén podemos tomar fermentados a partir do leite: yogur, requeixo, actimeles... prebióticos que enriquecen a flora bacteriana intestinal, e que si están enriquecidos con fósforo si que aportan moito calcio.
En fin, peixe e carne magra á plancha ou cocida, e ovos aportan proteínas e aminoácidos esenciais. Mais as ricas en graxas saturadas, afumadas, salgadas atouciñadas, con rebozos feitos a base de fariñas... son velenos.

O máis san e beber auga. Pero unha cervexa ao día ou dous vasos de tinto non fan dano. A cervexa ten vitaminas B, pero ollo porque en exceso dispara os triglicéridos e descalcifica. O viño é rico en antioxidantes e por tanto axuda a metabolizar as graxas, pero en exceso volve o fígado graxo, eleva a tensión arterial, descalcifica e tamén inhibe a formación de coláxeno, propiciando roturas de fibras. Que llo digan aos xogadores de fútbol que viven as noites tolas.
Seguiremos afondando nunha próxima entrega nas dietas segundo o grupo sanguíneo.