Unha boa defensa para propiciar o mellor ataque, ausencia de dúbidas, aproveitamentos das fortalezas propias e das debilidades alleas... A teoría é doada de lembrar, mais non tanto de interiorizar. A actitude mental de estar disposto a gañar apoiase sempre en cuestións máis fondas:
–Confianza nas propias forzas
–Carácter
–Valores
–Filosofía vital
–Capacidade de toma de decisións
–Anticipación
–Visualización...
Quedarse a medio camiño entre o repregue para armar a defensa e lanzar o ataque en situación de vantaxe ten un efecto sempre negativo. A zona vermella no campo e a zona de perigo tamén na mente: aquela que reflicte os medos, os demos íntimos, o peso do pasado freando o dereito e a capacidade para superar os listóns que nos temos imposto nas nosas vidas,
¡Que fácil resulta todo visto desde a barreira!
Suscribirse a:
Enviar comentarios (Atom)
¡ Deportes para ricos! O outro día espétame un compañeiro da Facultade ao que non vía dende hai corenta anos: ¡Carallo, meu, así que agor...
-
¡ Deportes para ricos! O outro día espétame un compañeiro da Facultade ao que non vía dende hai corenta anos: ¡Carallo, meu, así que agor...
-
Cumpre aproveitar o moito que leva interiorizado o tenista respecto a mecanismos automáticos de resposta no canto de atacar unha bola...
-
Son dúas aspiracións tan contrapostas como o son os modelos de práctica aos que aspira o xogador. Detrás deles está o egoce...
No hay comentarios:
Publicar un comentario